လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိျပီဆိုရင္...အပိုင္း(၅)

                   သူမသူ႕ကိုခ်စ္မိေနျပီလား  ။ ဒီေမးခြနး္ကို သူမကိုယ္သူမ အၾကိမ္ၾကိမ္ေမးမိပါသည္။ သူမလည္းရဲရဲၾကီးမေျဖရဲပါ။ သူမရဲ႕ ႏွစ္လံဳးသားက ၾကားကာလကိုေ၇ာက္ေနတာေလ။ ခ်စ္တယ္လို႕ေျပာရင္လည္းခက္ ဒါေပမယ့္ မခ်စ္ဘူးလို႕လဲသူမမျငင္းရက္ပါဘူး။
               “ရတီ  ”
                သူေရာက္လာသည္။ သူ႕အသံကညွင္းတိုးတိုးသာ။ သူမက သူ႕ကိုမုန္းေနေပမယ့္ သူကေတာ့ လုိက္ေနတုန္းပါပဲ။ မၾကာခင္မွာ သူ႕အခ်စ္ေတြေျခရာထင္ေတာ့မွာပါ။
           “ရတီ ကိုယ့္ကိုခ်စ္လားဟင္”
          သူမနားရြက္ေလးနားကိုကပ္ကာေမးလိုက္သည္။ သူမနည္းနည္းေတာ့ရွက္သြားသည္။ သူမမ်က္ႏွာေလးကေတာ့ ျပံုးေနဆဲပါပဲ။ သူမ ေဒါသမျဖစ္ပါ အရင္တုန္းကေဒါသစိတ္ေတြဘယ္ေ၇ာက္
ေနလဲ။
           ဒါေပမယ့္ သူမဘာေၾကာင့္ သူ႕ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေလးေျပာဖို႕၀န္ေလးေနတာလဲ။ သူမခ်စ္ေနျပီပဲ။ သူမဖြင့္ေျပာသင့္ေနျပီ...သူမကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုယ္ညာေနခ်င္မိသည္။ သူ႕ကိုခ်စ္ေနေသာ သူမႏွလံုးသားကိုသူမလက္မခံႏိုင္။
            “ရတီကိုယ့္ကိုခ်စ္လားလုိ႕”
              သူကေနာက္တစ္ေခါက္ေမးလိုက္သည္။ သူမကေတာ့
            “ခ်စ္ပါဘူး ဘာလို႕ခ်စ္ရမွာလဲ”
             သူမရုပ္ကခပ္ျပံုးျပံုး၇ယ္
                “ရတီကလည္းမညာပါနဲ႕ကြာ ကုိယ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႕ေျပာလိုက္စမ္းပါ”
               “နင္ေျပာခိုင္းတိုင္းေျပာ၇ေအာင္ငါကကေလးလား”
             သူကသြားေပၚ၇ံုမွ်ျပံဳးလိုက္ျပီးမွ
               “ရတီရာ ကိုယ့္ကိုညာမေနပါနဲ႕ ရတီကိုယ့္ကုိခ်စ္တယ္ဆိုတာသိပါတယ္”
               “ဘယ္သူကေျပာလဲ ခ်စ္ပါဘူး”
                 “ဟုတ္လုိ႕လားရတီရယ္ ဒါမ်ိဳးကႏွလံုးသားနဲ႕ ခံစားရတာပါ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကေျပာေနတယ္
ရတီကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့”
                “သိဘူးသြား လူလည္ကိုလုပ္တယ္”
                  သူမေရွ႕ကေနထြက္ေျပးသြားတာကိုသူကအလိုက္တသိပင္ေနာက္ကေနေျပးလုိက္သြားသည္။
                                         ☻☻☻☻☻☻☻☻☻
              သူႏွင့္ သူမတို႕ရဲ႕ အခ်စ္ခရီးဟာသိပ္မေ၀းေတာ့သလုိ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္နီးစပ္ဖို႕လည္း သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး  သူ႕ရဲ႕ ရဲတင္းမႈေတြက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုနီးစပ္ေစခဲ့ေလျပီ။ ခ်စ္ျခင္းမွာ ေၾကာက္ရြံ
တယ္ဆိုတာက ေ၀းကြာေအာင္ဖန္တီးတတ္တဲ့မိုင္တိုင္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။
             ဒီေန႕လည္း သူလိုက္ေနဆဲပါပဲ သူမေနာက္ကို သူပ်က္ရက္မရွိလုိက္ပိုးေနခဲ့တာပါ။
             သူေဘာင္းဘီအရွည္အျဖူတစ္ထည္ ႏွင့္ အက်ီၤအျဖဴတစ္ထည္ကိုစမတ္က်က်၀တ္လုိက္သည္။ သူပံုစံက နဂိုကတည္းကစမတ္က်ျပီးသားမို႕သိပ္မျပင္လုိက္ရပါ။
              သူမက သစ္ပင္ၾကီးေအာက္ကအုတ္ခံုေလးမွာထိုင္လိုက္သည္။ သူကသူမေဘ းမွာထိုင္လုိက္သည္။ျပီးမွ တစ္ခုခုကိုသတိရျပီး သူမေရွ႕မွာဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။
            “ဘာလုပ္တာလဲ”
             သူမကမသိသလုိေမးလိုက္သည္။ သူကေတာ့
            “ရည္းစားစကားေျပာမလို႕ေလ”...တဲ့။ တဲ့တိုးလာေသာစကားေၾကာင့္ သူမရင္တစ္ခုလံုးက်က္သီးေတြထသြားသည္။ ေနာက္ျပီးသူ႕ဆီကဒီေလာက္ၾကီးလည္းေမွ်ာ္လင့္မထား ။
အခ်ိန္တန္လွ်င္သူလက္ေလ်ာ့သြားလိမ့္မည္ဟူေသာစိတ္ျဖင့္ ေအးေဆးပင္ေနခဲ့သည္။
              “ရတီ ကိုယ္ေလ ရတီ့ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ရတီကိုယ့္အခ်စ္ကိုလက္ခံႏိုင္မလားဟင္”
              သူမေ၀ခြဲမရပါ။  သူမ ေ၀ခြဲမရခင္မွာပင္...
               “ရတီဘာလုပ္ေနတာလဲ”
               အသံကသူ႕ဆီကမဟုတ္ပါ။ တစ္ျခားဆီမွ   ထိုအသံတြင္ ၾသဇာသံပါလြန္းလွတာကိုသူသတိထား
မိသည္။ ရတီဆီကၾကားလိုက္ရတာကေတာ့
             “ေမာင္”တဲ့။
              သူ႕ရင္တစ္ခုလံဳးပူထူသြားသည္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ေလသံေၾကာင့္ သူမပါးစပ္ကလြတ္ထြက္လာတဲ့စကားကေမာင္တဲ့လား။ ဒီေကာင္ကဘာလဲ သူမရီးစားလား။
             အုိမသိေတာ့ဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္နဲ႕စစ္မွာမတရားတာမွမရွိတာ။
           “ရတီမင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ ငါ့ကြယ္၇ာမွာဒီလိုပဲလား”
            သူ႕စြဲခ်က္ကျပင္းလိုက္တာ။
             “မဟုတ္ဘူး”
                သူမကေခါင္းေလးကိုတြင္တြင္ခါေအာင္ရမ္းရင္းေျပာေနသည္။ သူကေတာ့ နားမေထာင္ သူမကို နာၾကည္းစြာ စကားေတြတတြတ္တြတ္ေျပာေနသည္။
                          “ရတီရာ မင္းငါ့ကိုမညာခ်င္စမ္းပါနဲ႕ ဒီေလာက္မ်က္စိနဲ႕တပ္အပ္ျမင္တာကိုမင္းက ညာခ်င္ေသးလို႕လား”
               “မဟုတ္ဘူးေမာင္...ဘာလို႕ရတီ့ကိုအထင္လြဲေနရတာလဲ...ရတီကိုနားလည္မေပးႏိုင္ဘူးလား”
              “ဒီလိုအေျခအေနမွာငါကဘာကိုနားလည္ေပးရမွာလဲ”
               “ေမာင္ဘာလို႕ရတီ့ကိုအထင္လြဲေနတာလဲ”
                သူတို႕ႏွစ္ဦးသည္ စကားေျပာေနၾကေသာ္လည္း နီးကပ္ျခင္းမရွိ။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေျခဆယ္လွမ္း
အကြာေလာက္မွေျပာေနၾကသည္။ ေကာင္ေလးဘက္က မ်က္ႏွာထားတင္းမာေနေသာ္လည္း ရတီကေတာ့
ဆီးက်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားကိုပင္ မသုတ္ႏိုင္ေပ။
                သူ ၾကည့္ေနရင္းမွသူမကိုသနားလာမိသလို ရတီကေမာင္လို႕ေခၚေနသည္ ေကာင္ကိုလည္း စိတ္ထဲကမုနး္္တိးမိေနသည္။ မုန္းတီးမိသည္ဆိုတာထက္ မနာလို ျခင္းဆိုလွ်င္ပိုမွန္ေခ်မည္။
                   သူတစ္ေယာက္တည္းရတီ့ရဲ႕ အခ်စ္ေတြပိုင္ဆိုင္ထားရသည့္အျဖစ္ကိုသူမေက်နပ္။ သူကဘာမို႕လို႕လဲ။ သသူကဘာသားနဲ႕ထုထားတာမို႕ ရတီ့ေပၚမွာဒီေလာက္ထိ စိုးမိုးႏိုင္ရတာလဲ။
               ရတီ့၇ဲ႕အခ်စ္ေတြက္ို ေမာင့္မူပိုင္ရွင္ ပိုင္ဆိုင္းထားတဲ့ သူ႕ကို သူအားက်မိသလုိ မနားလိုျခင္းႏွင့္ အတူမသိစိတ္ကမုန္းတီးမိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္မုန္းတီးရတာလဲဆိုတာကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပင္မသိ မိတာကုိ၀န္ခံလိုက္မိသည္။
              “ရတီ့ကိုေမာင္လံုး၀နားလည္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးလား”
                 သူမေနာက္ဆိုေတာ့ ေတာင္းဆိုသလိုႏွင့္ခပ္ျပတ္ျပတ္သာေမးလိုက္သည္။  သူစိတ္တိုသြားသည္
ထင္ပါရဲ႕။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေျပာၾကေသာစကားတို႕သည္ စဥ္းစားျပီးမွထြက္လာေသာစကားမ်ားဟုတ္လိမ့္မည္
မဟုတ္ေခ်။
               “ဘာလဲရတီ မငး္ကငါ့ကိုလွည္းၾကိဳးဆြဲခိုင္းမလို႕လား”
               ေဘးမွအသာတစ္ၾကည္ရပ္ၾကည့္ေနေသာ သူစိတ္တိုလာသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ကိုဆြဲထိုးလိုက္သည္။ သူ႕လက္သီးေၾကာင့္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တစ္ေနရာမွ ေသြးစေလးထြက္လာသည္။
               ဆက္ထိုးဖို႕ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ရတီက
             “မလုပ္ပါနဲ႕”
              ဟုတားေနသျဖင့္သူ႕လက္သီးေလး အားေပ်ာ့ကာ ရပ္တန္႕လိုက္ေလသည္။ သူကေတာ့ ေသြးစေလးကိုသုတ္ရင္း
                “ရတီမင္းကအခုအားိကုရွိသြားျပီေပါ့ေလ ၇တီမင္းမွတ္ထားပါ ေနာက္ေနာင္ မင္းအတြက္ငါ့ရင္ခြင္
မွာလစ္လပ္ေနရာဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး”
                 ထိုသို႕ေျပာျပီးေနာက္ ေနာက္ျပန္မလွည့္ဘဲ တစ္ရွိန္ထိုးထိုေနရာမွထြက္သြားခဲ့သည္။ သူမကသူ႕ေနာက္ကေနလိုက္တားေသးသည္။ သို႕ေသာ္ သူကဂရုမစိုက္။
                သူလည္းသူမေနာက္ကိုအမွီေျပးလိုက္သြားသည္ ။ျပီးေနာက္သူမပုခံုးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္
ကိုင္၇င္း
             “ရတီဒီေကာင္ဘာေကာင္မို႕လဲ ငါလည္းသူ႕ထက္ပိုခ်စ္ႏိုင္ပါတယ္ မင္းကိုသူ႕ထက္ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္ပါတယ္”
                 ဟုေျပာေသာ္လည္း သူမကေတာ့...
                 “မတူဘူး”
                  ဟုဆိုကာသူမတစ္ရွိန္ထိုးထြက္သြားသည္။ သူေနာက္ကလုိက္ေပမယ့္ ုအလာေကာင္းေပမယ့္
အခါေႏွင္းသြားေခ်ျပီ။
                                                                ဆက္ရန္ရွိေသးသည္......
                                                                                                              ထာ၀ရသံေယာဇဥ္ျဖင့္...

                                                                                                                    မင္းညွိဳ႕သွ်င္

                                                                                              facebook: Minn Nyhoe Shin
                                                                                                     minnnyhoeshin@gmail.com