လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိလာျပီဆိုရင္...အပိုင္း(၄)

လူတစ္ေယာက္မွာ 
မာနဆိုတာေတာ့ရွိတတ္စျမဲပင္
ဒါေပမယ့္
ကိုယ္ကလူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိလာျပီဆို၇င္ေတာ့
အဲဒိမာနက
မသိမသာက်ဆင္းသြားတတ္တာ
ကိုယ္ကိုတုိင္ေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ပါဘူး...
           မူပိုင္...မင္းညွိဳ႕သွ်င္
            ယေန႕အထိလည္း သူမေနာက္ကို သူလိုက္ေနဆဲပါ။ သူ သူမအခ်စ္ကို မရသည္ထားဦးေနာက္
ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႕အတြက္ဇြဲဆုဆိုတာေတာ့ ရွိရမည္ဟု သူဘိုင္ေသတြက္ခ်က္ ယံုၾကည္ထားသည္။
           ဒီေန႕သည္ေတာ့  ယခင္ေန႕ေတြႏွင့္မတူ သူ႕အမူအယာကေျပာင္းလဲေနသည္။ ထိုဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ကိုသူမရိပ္မိပါသည္။ 
          သူအရင္တစ္ေန႕က သူမအိမ္ေရွ႕တြင္ တစ္ေနကုန္ တစ္ညလံဳး မိုးရြာၾကီးထဲထို္င္ေနမွေတာ့ ယခု ဖ်ားျပီေပါ့။ လူဆိုတာ လူေလာက္ပဲခံႏိုင္ရည္ရွိပါတယ္ ။ သူလည္း လူသားပဲေလ ဘာသားနဲ႕ထုထားတာမို႕
လုိ႕ဒီေလာက္အၾကမ္းခံႏိုင္ရမွာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ သူကအရုပ္လား။
         သူမေနာက္ကို သူလိုက္လာသည္။
        “ရတီ အဟြပ္အဟြပ္”
         ေခ်ာင္းသံေတြထြက္ေနတာေတာင္ရည္းစားစကားကလိုက္ေျပာေနေသးသည္။ သူမ သူ႕အျဖစ္ကုိ 
ရယ္လည္းရယ္ခ်င္သည္။ ပါးစပ္ေလးကို လက္သီးစုပ္ေလးႏွင့္ မသိမသာပိတ္ရင္း မခို႕တရို႕ရယ္လိုက္သည္။
        “ဘာလဲ”
        “က်ေနာ္ေလ အဟြပ္ ဟြပ္”
        သူမက လက္ကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္ဖုန္ခါသလို ၇မ္းလုိက္ျပီး
       “ရွင္ကလည္း ရြံစရာ ေရာဂါေတြကူးပါဦးမယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ေနမေကာင္းမွန္းသိရက္နဲ႕ ေဆးခန္း မသြားဘူးလား အသက္ကျဖင့္ၾကီးေနျပီ”
         “က်ေနာ္အရင္ေန႕က ရတီတို႕အိမ္နားမွာ မိုးမိလို႕ဒီလိုျဖစ္သြားတာပါဗ်ာ” 
          ”အဲဒါက်မနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ”
         “ဆိုင္ေတာ့မဆိုင္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ အဟြပ္ ဟြပ္”
         “ဟာ..လာလုိက္ခဲ့”
           ထုိသို႕ေျပာျပီး သူမက ကားတံခါးကိုလွပ္ေပးလုိက္သည္။ သူမသူ႕ကို ဘယ္ေခၚသြားမည္မွန္းမသိ
ေပမယ့္ သူကားထဲကို၀င္လိုက္သည္။ သူမသူ႕ကိုဘယ္ေခၚသြားသြား သူလိုက္မည္သာျဖစ္သည္။
         သူမႏွင့္သူ ကားထဲမွာ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာျဖစ္ သူကလည္း သူမကိုဘာမွလည္းေမးခြန္းမထုတ္ သလို သူမကလည္း သူ႕ကိုအတြန္႕တက္ကာစကားေတြမယ္မယ္ရရမေျပာေခ်။
         သူမကားကို ေမာင္းလာရင္း ေနရာတစ္ေနရာကိုေ၇ာက္ေတာ့ကားကိုရပ္လိုက္သည္။ ထုိေနရာသည္
ကားေဆးခန္းးတစ္ခုပင္ ။ အေပါက္၀တြင္ ၾကက္ေျခခတ္ (ၾကက္ေျခနီ)တံဆိပ္တပ္ထားသည္။ သူသိသည္
ထုိေနရာသည္ ျမိဳ႕နယ္ေဆးရံုအုပ္ၾကီးရဲ႕ေဆးခန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
          သူသတိထားမိသည္ကား ထုိသည္အျပင္ သူ႕တြင္ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမပါတာကိုပါ သူသတိထားမိသည္။ ကားေပၚကဆင္းေတာ့...
         “က်ေနာ့္မွာပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမပါဘူးေနာ္”
         “က်မမွာပါပါတယ္”
          “က်ေနာ္ အိမ္မွာပဲေဆးေသာက္လို႕မရဘူးလား အဟြပ္ ဟြပ္”
         “ရွင္ဟာေလ ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုးတယ္ က်မကဒကာခံပါ့မယ္ဆိုေနမွ ရွင့္ဟာသာရွင္ မကုခ်င္ရင္လည္းျပန္ေတာ့ ေနာက္လည္း က်မဆီမလာနဲ႕”
        သူက လက္ဆယ္ျဖာ တြင္တြင္ခါေအာင္ရမ္းလိုက္ျပီး...
         “ဟာ မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္ကလည္း ေဆးခန္းျပခ်င္ေနတာ လာသြားရေအာင္”
         သူမနည္းနည္းေတာ့ရယ္လိုက္မိသည္။ သူမမရယ္ဘဲမွမေနႏိုင္တာ...။
         သူႏွင့္ သူမေဆးခန္းထဲေရာက္လာသည္။ တုန္ကင္ယူလုိက္သည္။ တုန္ကင္က နံပါတ္ 11 တဲ့။
အလွည့္ေ၇ာက္ဖို႕လိုေသးသည္မို႕ လူနာေတြထို္င္ဖို႕ထားတဲ့ ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
         “က်ေနာ္ ကေဆးထိုးရင္ေၾကာက္တယ္ေနာ္ နာတာကိုမခံႏိုင္ဘူး”
         “ဒါဆိုလက္သီးနဲ႕ထုိးရင္ေကာခံႏိုင္လား”
          “ဟာ...ရတီကေနာက္ေနျပန္ျပီ...ငယ္ငယ္ကေတာ့အထိုးခံရဖူးတယ္”
         “ရွင္မငိုဘူးလား”
         “ငိုပါဘူး ေယာက်ား္ပဲ”
           သူက သူ႕ရဲ႕တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္သူေရွ႕မွာ သူ႕ေကာင္းေၾကာင္းေလးေတာ့ၾကြားျဖစ္ေအာင္ၾကြားလိုက္သည္။ သူမက တစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္ျပီး
         “ေဆးထိုးတာကမနာပါဘးူ လက္သီးနဲ႕ ထိုးတာေတာင္ခံႏိုင္ေသးတာပဲ ဒီေလာက္ကေတာ့ ခံႏိုင္ရမွာေပါ့”
       “က်ေနာ္က တယ္ေျပာတာဲ”
        သူေျပာေနစဥ္မွာပင္ တုန္ကင္အလွည့္က်သျဖင့္ သူမက သူ႕ကို စကားဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ သူ႕ကို 
ေဆးခန္းထဲသို႕ေခၚလာသည္။ 
        “ဘာျဖစ္တာလဲဗ်”
        ဆရာ၀န္က ေမးလုိက္သည္။
        “အေအးမိတာပါ”
        သူမကေျဖလိုက္သည္။ သူကေတာ့ လူနာကုတင္ေပၚမွာပလက္လွန္လို႕။ ဆရာ၀န္ကလည္း ေတာင္စမ္းေျမာက္စမ္းစမ္းသပ္ျပီးေနာက္ ...
        “အေအးပတ္ရံုေလာက္ပါပဲ က်ေနာ္ေဆးတစ္လံုးထုိးေပးလိုက္မယ္”
        ထိုစကားေၾကာင့္သူလန္႕သြားသည္။ 
        “ဆရာ...ေသာက္ေဆးနဲ႕ပဲမရဘူးလား”
         သူမက မ်က္ႏွာကိုတင္းလိုက္ျပီး..
        “ရွင္ေျပာေတာ့က်မကိုခ်စ္တယ္ဆို...က်မကေဆးထိုးတာေလးေတာင္မခံႏိုင္တဲ့ေယာက္်ားကို ျပန္
ခ်စ္ရမယ္တဲ့လား”
         သူမကသူ႕နားရြက္နားေလးကိုကပ္ေျပာလုိက္တာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ေတာ့ မၾကားလိုက္ေပ။
        “ေဆးထိုးမခံႏိုင္ဘူးလား”
         “ဟုတ္ပါဘူး...ရပါတယ္ဲ”
         သူမကအစားေျဖေပးလိုက္သည္။
         “ရွင္မေအာ္နဲ႕ေနာ္”
       သူမကထပ္ေျပာလိုက္ျပန္သည္။သူကေတာ့မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ သူ႕ကို ေၾကာင္ ၾကည့္ေနသည္။
ဆရာ၀န္ကလည္း ေဆးေတြကို အခ်ိဳးက စပ္ျပီး အပ္ေလးထဲကိုေဆးရည္ေတြစုပ္ထည့္လုိက္သည္။
         “ေစာင္းလိုက္ပါ”
          သူကတစ္ဖက္ေဆာင္းလဲွလိုက္သည္။ သူမကေတာ့ မ်က္ႏွာလြဲထားသည္။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေဆးထုိးတာကို သူမမၾကည့္လိုပါ။
         ေနာက္ သူမ သူျပီးျပီအထင္ႏွင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူကုတင္ေပၚတြင္ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသည္။
သူမက်သင့္ေငြကိုရွင္းျပိီးေဆးခန္းထဲမွထြကလာသည္။ 
           ဒီေန႕ သူမဘာေၾကာင့္ သူ႕ကို ဒီေလာက္ထိေစတနာေတြရွိေနပါလိမ့္ ။ သူမကိုယ္သူမေမးမိသည္။ 
အေျဖမရွိပါ။ ရယ္ျပံဳးေလးသာတစ္ေယာက္တည္းျပံဳးေနမိသည္...။
              ဆက္ရန္ရွိပါေသးသည္...........
                                                                                      ထာ၀ရသံေယာဇဥ္ျဖင့္...
                                                                                           မင္းညွိဳ႕သွ်င္
                                                                                 facebook:Minn Nyhoe Shin
                                                                                   minnnyhoeshin@gmail.com