သရဲဖမ္းသည့္ဂိမ္း စာစု (၂)

က်ေနာ္တို႕ မေၾကာက္ၾကတာမွန္ေသာ္လည္း ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ေျမမဟုတ္တာေၾကာင့္ အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါသည္။ ညေရာက္ရင္ဘာမ်ားျဖစ္ၾကမလဲလို႕ေပါ့။ တကယ္လုိ႕မွ မထူးျခားခဲ့ရင္လည္း ကိုယ့္ပါသာကိုယ္ေခၚဖို႕အစီအစဥ္ရွိၾကျပီးသားျဖစ္သည္။ ညေရာက္လွ်င္ျဖင့္ တကယ္သရဲရွိသည္မွန္လွ်င္ ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခားျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟုထင္ထားသည္။ တကယ္သာမရွိခဲ့လွ်င္ျဖင့္ ထုိကဲ့သို႕ျဖစ္မလာဟုထင္ထားခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ကံတရားသည္ က်ေနာ္တို႕ဘက္ပါသည္လား တကယ္ပဲမရွိသည္လားေတာ့မသိ။
ညေ၇ာက္ေတ့ာဘာမွေတာ့ထူးျခားမလာ။ လင္း၀ွက္ေတြကေတာ့ပ်ံၾကသည္။ ေခြးေတြကလည္းဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူၾကသည္ကိုၾကားရသည္။ သို႕ေသာ္လညး္ က်ေနာ္တို႕က ထူးျခားမႈျဖစ္မလားေတာ့မေနႏုိင္။ ကုိယ့္ပါသာကိုယ္သာ ေခၚၾကသည္။ သို႕မွသာက်ေနာ္တို႕အတြက္ ထူးျခားမႈရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပတကား။ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူေတြအကုန္စုလိုက္တယ္။ သရဲေခၚၾကဖို႕ေလ။ က်ေနာ္က ဒီကိုမလာခင္ကတည္းက စာအုပ္ေတြဖတ္ထားျပီးသားပါ ။ သရဲဘယ္လိုေခၚ ဘယ္လိုပုိ႕၊ က်ေနာ္တုိ႕လုပ္ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ တစ္ခါမွထူထူးဆန္းဆနး္မျဖစ္ဖူးသည္ေၾကာင့္ ဒီကိုလာျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း လိုရမရ အေဆာင္ေလးေတြေတာ့ပါလာပါ၏။
ေအာက္ထပ္ကိုလူေတြအားလံဳးေခၚလုိက္သည္။ လူခုနစ္ေယာက္လံဳးေရာက္လာသည္။ ဘယ္လိုစမလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကနညး္လမ္းေျပာပါသည္။

အရင္ဆံုး ငွက္ေပ်ာရြက္တစ္ရြက္ကိုရွာ။ အိမ္ေနာက္ဖက္တြင္ငွက္ေပ်ာေတာရွိတာေၾကာင့္ ငွက္ေပ်ာရြက္ အလြယ္တကူရသည္။ ထိုငွက္ေပ်ာရြက္ေပၚတြင္ အသင့္ပါလာေသာထမင္းျဖဴကုိထည့္သည္။ ထုိထမင္းျဖဴ၏အေပၚမွ အသားဟင္းထားသည္။ ထုိအသားဟင္းႏွင့္ ထမင္းအထည့္ထားေသာငွက္ေပ်ာရြက္ ေပၚတြင္ ကြမ္းသီးသံုးလံုးတင္သည္။ ေနာက္ ထမင္းေအာက္တြင္ ဆားျဖဴထည့္သည္။ ဟင္းမ်ားေပၚတြင္မွ အလံျဖဴတစ္ေခ်ာင္းစုိက္ထား၏။ ထို႕ျပင္ ေဘးနားတြင္ မေကာင္းဆိုး၀ါးဆိုတာၾကီးကိုျမင္ႏိုင္ဖိဳ႕ မွန္တစ္ခ်ပ္လည္းေထာင္ထားပါေသးသည္။ က်ေနာ္တို႕အုပ္စုကေတာ့15ေပအကြာကေနၾကည့္သည္။ အိမ္ေရွ႕ရွိေက်ာက္ခတ္ပင္ေနာက္ကေနကြယ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုေက်ာက္ခတ္ပင္ႏွင့္အိမ္ကလည္းသိပ္ မကြာ။

ညသည္ကား ေမွာင္မိုက္လြနး္ပါဘိ၏။ ည၏တိတ္ဆိတ္မႈသည္ လကြယ္ညျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပိုလုိ႕ပင္ ေျခာက္ျခားေစသည္။ ထုိေျခာက္ျခားမႈကို ရြာတြင္းမွေခြးေဟာင္သံမ်ားကပိုျပီး အသက္သြင္းေပးေနေလေတာ့သည္။ ထုိတိတ္ဆိတ္မႈေအာက္မွ မေၾကာက္ရြံ႕ၾကေသာက်ေနာ္တို႕ အဖြဲ႕လညး္ စတင္ေၾကာက္ရြံ႕စျပဳလာၾကသည္။

မွန္ထဲမွ အမည္းရိပ္ၾကီးတစ္ခုသည္ လွ်ပ္ခနဲေပၚလာသည္။ ထုိအမည္းရိပ္ၾကီးကုိအားလံုးသတိထားျပီးၾကည့္ၾက၏။ ထုိအရိပ္ၾကီးမွာ တေျဖးေျဖးပင္ ပိုလို႕ထင္ရွားလာပါသည္။ လူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႕ပင္တူလြန္းလွသည္။ မ်က္လံုးနီနီၾကီးမ်ားသည္လည္း တေျဖးေျဖးထင္ရွားလာသည္။ ထိုထင္ရွားလာေသာမ်က္လံဳးပိုင္ရွင္၏ ကိုယ္သည္ အေမြးအမွ်င္မ်ားျဖင့္ ဖံုးထားသည္ေၾကာင့္လူ၀ံတစ္ေကာင္လားထင္ရသည္။ အစားမ်ားကိုပလုပ္ပေလာင္းစားေနေသာ ထိုလူ၏ပါးစပ္မ်ားသည္ အစြယ္မ်ားပင္ထြက္လာသလိုလို။

က်ေနာ္တို႕ထဲမွ နည္းနညး္ေၾကာက္တတ္သည့္ ျမတ္သူက ေအာ္လိုက္ပါသည္။ ေအာ္လိုက္သည္ ဆိုေသာ္လည္း က်ယ္က်ယ္ၾကီးေအာ္လုိက္တာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ အနည္းငယ္အံ့ၾသဟန္ျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည့္အာေမဋိတ္ေလသံျဖစ္သည္။။ထိုေလသံေၾကာင္ထင္ပါသည္။ ထိုအေကာင္ၾကီး က်ေနာ္တို႕ဘက္ကိုလွည့္လာတာကိုက်ေနာ္တို႕သိသိသာျမင္သည္။ ထိုအေကာင္ၾကီး တကယ္ေျပးလာေနမွန္းသိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ရဲတုိက္ၾကီးႏွင့္တူသည့္ အိမ္အိုၾကီးထဲသို႕ေျပးပါေတာ့သည္။ ထိုအိမ္အုိၾကီးထဲသို႕ေ၇ာက္လွ်င္ ထိုအေကာင္ၾကီးမွလည္း တေျဖးတေျဖးမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ပင္ျမင္ရလာသည္။ က်ေနာ္လြယ္အိတ္ထဲတြင္အသင့္ပါလာသည့္ ပရိတ္ေရႏွင့္ပတ္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္မူကား မေၾကာက္။ ျမတ္သူနားေတာ့သူမသြားရဲ။

“ပရိတ္ေရေတြက ငါမွားေသာက္ျပစ္လိုက္တာကုန္ျပီ”

ျမတ္သူကေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕ႏွင့္ေျပာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အျဖဴ၇ိပ္မ်ားလည္း တစ္စထက္တစ္စ မ်ားလာေလျပီ။ အိမ္ထဲမွာလည္း ေအာ္သံေတြကစံုလို႕။ ရြာထဲကေခြးေတြကလည္းဆြဲဆြဲငင္ငင္အူသည္။ ထုိအသံေတြေၾကာင့္ပိုေျခာက္ျခားသည္။  ေအးစက္သည့္လက္တစ္စံုကက်ေနာ့္ပါးကိုလာထိသည္။ က်ေနာ္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ေစာနက အေကာင္ၾကီး။

က်ေနာ္ဘာလုပ္ရမလဲဗ်ာ ...

ပုတီးႏွင့္ ႏွိမ္နင္းလိုလွ်င္

တစက္ျမိတ္လက္ျပန္ေရႏွင့္ပက္လိုလွ်င္

ရြာထဲကိုအကူအညီသြားေတာင္းလိုလွ်င္

ဂိမ္းအားအစမွျပန္ေဆာ့လိုလွ်င္ - (http://www.minnnyhoeshin.blogspot.com/2013/12/blog-post_29.html)

သရဲဖမ္းသည့္ဂိမ္း အား မင္းညွိဳ႕သွ်င္ မွေရးသားတင္ျပသည္။